Strona główna Aktualności ,,Za chleb powszedni, dziękujemy Ci, Boże, Ojcze Nasz!’’ Dożynki Jasnogórskie 2013

,,Za chleb powszedni, dziękujemy Ci, Boże, Ojcze Nasz!’’ Dożynki Jasnogórskie 2013

2101
0

Chleb, żyto i pszenica – rozmaite płody rolne naszej ziemi. Takie dary przywieźli ze sobą rolnicy na Jasną Górę z całego kraju. Kilkadziesiąt tysięcy wiernych wzięło udział w uroczystej Mszy Świętej dożynkowej. We wzniosłej atmosferze dziękowano za urodzajne plony. Nie zabrakło też rozważań o kondycji polskiej wsi. Obecni byli Związkowcy NSZZ RI ,,Solidarność’’, którzy na czele z przewodniczącym związku Jerzym Chróścikowskim uhonorowali Złotą Statuetką NSZZ RI ,,Solidarność’’ w uznaniu i podziękowaniu za szczególe zasługi na rzecz Związku  Jego Ekscelencję ks. Bp Józefa Zawitkowskiego. Kapituła doceniła zaangażowanie w tworzenie ruchu solidarnościowego na wsi i pamiętną homilię w dniu rejestracji NSZZ RI ,,Solidarność, udział w tworzeniu krajowego duszpasterstwa rolników w stanie wojennym oraz głębokie zrozumienie i poszanowanie dla trudu rolników oraz ich praw.


 

Homilia prawdy, słowa pełne wiary, miłości do Ziemi Ojczystej, troski o naród. Miłość okazana nam Polakom, rolnikom, młodym i tym w sile wieku. Patriotyczne uniesienia do historii naszej ojczyzny. Wszyscy zgromadzeni na uroczystości wysłuchali z zapartym tchem słów bp. Zawitkowskiego, które pozostawiły trwały ślad w sercach. Homilia pełna treści, której słowa pominąć nie można…

,,Ekscelencje,

Czcigodni Bracia Kapłani,

Panie Prezydencie solenizancie,

Przedstawiciele Władz Państwowych i Samorządowych,

Starostowie Polskich Dożynek,

Upracowani i Czcigodni Żniwiarze,

Wszyscy Kochani moi!

Bądź pozdrowiona,

Matko Dożynkowa,

ubrana wieńcami,

cała w kłosach,

z bochnem chleba.

Bądź pozdrowiona

i módl się za nami.

O Studzińska i Rodzinna,

taka jesteś gościnna,

Niewiasto trzech miar mąki,

Matko pszenicznego chleba,

Matko Boska Częstochowska,

takiej Cię jeszcze nie widziałem.

Moja Siewna i Zgrzewna,

Jagodna i Zielna,

Adwentna i Gromniczna,

dziś taka Polska i taka śliczna!

Uśmiechnij się – Pani Wrześniowa,

Matko Boska Częstochowska!

Patrz, cała Polska wystrojona,

za chleb przyszła Ci dziękować,

boś Ty Niebios Cesarzowa

i Polski Królowa.

Poznaj Królowo Żniwiarzy,

po strojach:

Kaszubów, Kociewiaków,

tych ze świętej Warmii i Mazur

z Ziemi Lubuskiej i z Szamotuł,

z Krobi i z Gostynina.

Poznaj Kujawiaków, Łomżyniaków,

tych z Podlasia,

z Drohiczyna i Lublina,

z Kolbuszowej i Roztocza,

Tych z Krakowa, z Podhala i Opoczna,

Ślązaków i z Zagłębia.

Nie policzę ich wszystkich,

a przecież Ty Królowo, znasz ich po imieniu,

Piękna nasza Polska cała,

Piękna żyzna i niemała,

Lecz najmilsze i najzdrowsze

Właśnie człeku jest Mazowsze! (W. Poll)

Nie!

Matko Boska powiedz sama

czy jest naród taki,

co by kochał Cię Królowo,

tak jak my Księżaki? (ks. Tymoteusz)

Dożynki to święto dziękczynienia.

Lud wierzący to lud kultury,

bo potrafi Bogu i ludziom dziękować,

Tylko chamowie, ani sobie,

ani Bogu nie dziękują.

Skąd się tego tak namnożyło?

Jestem chłopem z krwi i kości.

Jestem oraczem, siewcą i żniwiarzem.

I dumny jestem że Pan Jezus

tak często mówił o chłopach

i sam nazywał się siewcą,

i siał, dobrze siał

Jedno ziarno

padło przy drodze.

Ludzie je podeptali,

ptaki wydziobały

i nic z tego.

Drugie padło na grunt skalisty.

Chciało rosnąć,

ale słońce je wysuszyło,

wiatr zadmuchał

i znów nic z tego.

Trzecie padło między ciernie.

Rosło,

ale ciernie je zagłuszyły.

Też nic z tego.

Dopiero czwarte ziarna

przyniosły plon trzydziesty,

sześćdziesiąty i setny. (por. Mt. 13, 3 – 9)

Żniwiarze,

Ludzie Częstochowskich Dożynek!

Zrozumieliście to wszystko?

Tak, to o nas chodzi.

Los słowa Bożego,

los naszej wiary,

od nas zależy.

O ziarno trzeba dbać!

Żal mi Was – mówił Pan Jezus.

Tyle lat trwacie przy Mnie

i jesteście głodni.

Panie roześlij ich do domów,

bo niektórzy przyszli z daleka.

Ustaną Ci w drodze. (por. Mk 8,3)

Dajcie Wy im jeść:

Księża, Biskupi,

Prezydenci, Ekonomiści,

Ministry, Wójty i Sołtysy!

Dajcie Wy im jeść!

Panie,

ile to trzeba pieniędzy,

żeby każdemu dać choćby po kanapce?

Jest tu jeden chłopiec z Kocierzewa,

co ma jeszcze pięć chlebów

i dwie ryby,

ale co to jest

na tyle ludzi?

Wystarczy!

Jezus wziął chleby, błogosławił

i łamał, i łamał, i łamał,

dawał uczniom,

a ci rozdawali ludziom.

I najedli się wszyscy,

ile kto chciał.

I starczyło, dla wszystkich.

Tylko brzydko jedli.

Apostołowie zebrali

dwanaście koszów ułomków.

Do kraju tego,

Gdzie kruszynę chleba

Podnoszę z ziemi przez

Uszanowanie –

Tęskno mi Panie! (C. K. Norwid)

Nie segregujecie śmieci.

Będzie głód!

Chleb wrzucacie do śmietników.

Już nie tęsknij, Panie Norwid!

Ludzie Dożynkowi,

dlaczego Wy mnie szukacie?

– pytał Pan Jezus.

Czy dlatego, żeście widzieli cud,

jak Pan Bóg na polach chleb rozmnaża?

Czy dlatego, żeście widzieli

jak rośnie chleb,

jak łan dojrzewa,

jak pachnie świeżym chlebem?

Czy dlatego, że znów

jesteście głodni?

Byli bardzo głodni.

To postarajcie się o taki chleb,

abyście się najedli

i więcej nie czuli głodu.

Panie daj nam takiego chleba! (J. 6, 34)

Ten chleb zstąpił z nieba! (J. 6, 41)

Tak pamiętamy!

Ojcowie nasi przez czterdzieści lat

mieli co dzień mannę z nieba.

Ale ten chleb, który

Ja mam dla Was,

daje życie wieczne.

Chlebem tym jest Ciało Moje!

Kto pożywa ten chleb,

choćby umarł żyć będzie. (por. J. 6, 58)

Przesadziłeś Panie!

A wczoraj tak mówiłeś pięknie.

Jak Ty możesz dać nam

Ciało swoje do jedzenia?

Twarda jest ta mowa (J. 6, 60)

My Cię nie rozumiemy.

Posłuchamy cię innym razem (Dz. 17, 32).

I z dożynek wracali ludzie do domów

zawiedzeni, stracili wiarę.

Dość tej ideologii, polityki!

Trzeba się wziąć za robotę,

pora siać!

Co wtedy przeżywał Pan Jezus?

Powiedziałem im największą,

najświętszą prawdę – nie uwierzyli,

odeszli.

A ja pytam Was,

Czcigodni Ludzie Dożynkowi!

Może Wy też chcecie odejść? (J. 6, 67)

Nie krępujcie się,

Tylu odeszło.

Może im lepiej bez Boga?

Cisza?

Dobrze, że pośród nas był Piotr,

że pośród nas jest Franciszek – papież

Panie,

Nie odsyłaj nas do domów.

Do kogo my pójdziemy?

Wszyscy nas oszukali.

Tylko Ty Słowa Życia masz (J. 6, 67)

Ty nas nigdy nie okłamałeś.

Piotrze,

Ty naprawdę tak wierzysz?

Zobaczymy za rok,

gdy będzie Ostatnia Wieczerza,

gdy będzie sąd u Kajfasza.

Ludzie Dożynkowi,

ale wy jeszcze wierzycie

w rozmnożenie chleba?

Ale Wy już nie wiecie,

co to na wsi był przednówek?

Pośród Was nie ma już rasowych chłopów,

nie ma już rolników.

Zostali tylko producenci,

Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Wy już nie znacie wołania przepiórek:

Pójdzie żąć!

U Was już nie słychać śpiewów skowronka.

Jaskółek już nie ma.

Bociany, Babie lato, Żurawie, Kuropatwy,

zostały tylko na obrazach Chełmońskiego

z moich Boczek i z Kulkówki.

Do kwiatów trzeba mówić,

Ze zwierzętami trzeba rozmawiać,

w niebo trzeba z wiarą spoglądać,

a ziemię jak matkę rodzoną kochać.

Dobrze że przy żniwach,

dla podbieraczki i kosiarza

nie ma już niewolniczej pracy.

To była bardzo ciężka praca,

Dziś niech robią to maszyny,

ale czy ludzie przez to są lepsi?

Czy potrafią sobie pomagać?

Czy wyzbyliśmy się zazdrości, zawiści?

Pozazdrościłem bezbożnym

widząc ich bogactwo ( Ps. 73 )

Głupcze! Jeszcze tej nocy

zażądają twojej duszy ( Łk 12, 20 )

Czy umiemy Bogu i ludziom dziękować?

Wy Czcigodni Żniwiarze,

co chleb kupujecie,

z handlu obwoźnego,

nie wiecie już co to było,

nabożeństwo pieczenia chleba.

Nie ma już w domach

pieca do pieczenia chleba,

ani w Popowie, ani w Zabostowie.

Dzieci bądźcie cicho,

bo chleb rośnie – prosiła mama,

I rzeczywiście było słychać

jak chleb rośnie.

Mama formowała bochny chleba,

i wsadzała do wypalonego pieca.

W domu pachniało chlebem,

a myśmy czekali na podpłomyki,

na małe chleby, co były na brzegu pieca,

A jednak nam się nie dostało,

Najpierw była nauka społeczna mamy:

Dzieci, chleba nie je się samemu,

Pierwszy chleb trzeba zanieść

do sąsiadów, tam jest bieda,

tam są dzieci!

To były nasze uniwersytety,

Przednówek to czas biedy.

Nie było jeszcze nowego,

już nie było starego chleba,

Ale ludzie byli dobrzy!

I ta dobroć dożynkowa,

jeszcze w Was została,

Kochani Żniwiarze

Błogosławiona dobroć człowieka!

Chłop nie je chleba sam,

Podzieli się z miastowymi,

z biednymi i z tymi co

powódź im wszystko zabrała,

co im pożar dom strawił,

co grad im wszystko zniszczył.

Tylko bezbożni są jak jamochłony.

Ci jeszcze biednym odszkodowania nie wypłacili.

Ci nie obniżą ceny chleba,

bo się rynek zawali,

a 40 tysięcy ludzi rocznie,

umiera z głodu.

Boże, widzisz i nie grzmisz?

Oj Wy cywilizowani barbarzyńcy!

Wy chyba nigdy

nie łamaliście się opłatkiem,

Wy chyba nigdy

nie byliście u Komunii Świętej

I myślicie że wystarczy nam Unia.

Nam trzeba Komunii!

Obyście nigdy nie jedli obcego chleba.

To trudny chleb.

Brak mi prawdziwych Borynów.

Brak mi siewców,

w święto Matki Boskiej Siewnej,

Brak mi dziadka Franciszka,

który przed siewem całował ziemię,

i prosił, aby ziemia przyjęła ziarno,

aby okryła je i pomnożyła,

Modlił się wtedy tak:

Boże z Twoich rąk żyjemy,

Choć naszemi pracujemy,

My Ci damy trud i poty,

Ty nam daj urodzaj złoty (F. Karpiński)

Boże!

My jeszcze widzimy Twoje cuda.

Otwierasz swoją dłoń

i karmisz nas do syta (Ps. 145)

Tam, gdzie Ty przechodzisz

budzisz urodzaje.

Łąki są strojne kwiatami,

wzgórza przepasane radością,

a doliny pokrywają się zbożem (Ps. 65)

Ale czy Wy żniwiarze ,

Jeszcze to widzicie?

Widzimy!

Naprawdę?

Słowami listu świętego Pawła

pytam każdego z Was:

Tymoteusz!

Czy ty wierzysz jeszcze w Boga,

tak jak wierzyła babcia Lois,

jak wierzyła mama Eunice?

Pawle Wielki!

Teraz wszystko inaczej.

U babci była na kredencji

figurka Matki Bożej.

Na Jej rączkach wisiały

nasze różańce,

u Jej stóp leżały nasze książeczki,

bo myśmy głośno,

na kolanach, wszyscy,

w październiku mówili różańce,

a w maju przy kapliczce

śpiewaliśmy Litanię Loretańską.

Pawle, teraz telewizor gra do końca,

Ludzie padają jak ćmy,

bez dobranoc,

bez krzyżyka od mamy

Dzicy ludzie!

Jesteśmy wolni,

A wstydzimy się być dobrzy!

Nawet zazdrościmy bezbożnym.

I boję się,

i Boga pytam,

bo Jego są wieki i pokolenia.

Pytam Was Ludzi Dożynkowych:

Jaka będzie moja Polska?

Choćby nam chcieli

wyszarpać Ojczyznę

przez podłe czyny

i przez podłe słowa,

i choćby losy rzucali o Polskę,

Ty Polsko, zawsze będziesz Chrystusowa! (K. J. Węgrzyn)

A ja wciąż biegnę przed Twoje ołtarze,

Królu mój i Boże! (por. Ps. 84, 3)

I taka jest moja Msza,

moja Eucharystia,

moje Dziękczynienie:

Błogosławiony jesteś

Panie Boże wszechświata,

bo dzięki Twojej hojności

otrzymaliśmy chleb,

owoc ziemi

i pracy rąk ludzkich… (Mszał Rzymski)

O jaki ciężki jest dla mnie ten chleb,

bo w nim jest praca i modlitwa,

moich rodziców,

moich Ludzi Dożynkowych.

Będzie Podniesienie,

Podniosę Hostię aż do nieba.

To jest Ciało Moje

To jest Moja Krew

Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy!

To jestem Ja – mówi Pan.

Widzicie to?

Słyszycie to?

Tak!

A wierzycie w to?

Nie bardzo!

Nie bardzo, bo wracacie do domu

to bez Komunii świętej.

Beze Mnie nic dobrego

uczynić nie możecie (por. J. 15, 5)

Człowieku Dożynkowy ostrzegam Cię:

Bez Komunii,

bez modlitwy – zdziczejesz,

a potem przyjdzie oziębłość, seks

i wyznasz:

Ale ja jestem niewierzący!

Nie mów tak nigdy!

Łaskę wiary dał Ci Pan Bóg,

Rodzice tak dużo

zainwestowali w Ciebie,

abyś był szlachetnym i mądrym.

Zdeptałeś to wszystko!

Więc jesteś kłamcą, oszustem

i przekrętem,

ochrzczonym draniem!

Chłopi Czcigodni!

Dziś w rolnictwie trzeba mieć

po modlitwie wiedzę i umiejętność.

Macie dobre wzory Kółek Rolniczych

i Spółdzielni Rolniczych.

Łączcie się w grupy producenckie

szukajcie dróg eksportu

i bezpośredniego odbiorcy

bo Was zjedzą bogacący się

Waszą pracą – wycwanieni pośrednicy

Nie straćcie chłopskiego rozumu,

Zachowajcie swoją tożsamość!

Chłop potęgą jest i basta!

Przecież jesteście z Królewskiego

Rodu Piasta,

a Lech mieszkał w chacie,

a zboże rosło wielkie,

jak lasy w kraju Lecha (por. J. Słowacki)

Wprawdzie nie ma już Judymów,

Siłaczek i Głowackich.

nie ma już Witosów i Korfantych,

Wawrzyniaków, Antków,

Janków Muzykantów,

nie ma już Ślimaków i Drzymałów,

wyludniła mi się wieś.

Po co nam sąsiedzkie

zestarzałe wiatraki?

Coraz mniej gospodarstw

i wsi.

Spełniamy wymóg Unii.

Pola nasze trzeba zalesić,

aby była Puszcza Całopolska

pełna zwierza, tanich naganiaczy

i myśliwskie kościoły.

Uchowaj Boże!

Został mi tylko we snach

mój rodzinny dom.

Została mi tylko dziadkowa

straż ogniowa,

gospodynie na pierzawce

i moja pieśń wioskowa,

co stoi na straży

narodowego pamiątek Kościoła.

Wieki przeminą
,

Rządy się zmienią,

Pieśń ujdzie cało!

Zachowajcie to co jest,

zdrowe, piękne i nasze!

Zachowajcie polskie obyczaje,

kapliczki z litaniami

i rodzime stroje.

Europa wyprosiła grzecznie Pana Boga

z parlamentów i konstytucji,

wystarczą tylko wartości ogólnoeuropejskie.

A jednak Euro wybrało na znak swojej tożsamości

Koko i łowicką kołderkę (wycinankę).

Bo moja matuś tak się stroili

dlatego kocham te stroje,

krasne i polskie, czyste i proste,

proste jak życie jest moje (Z. Kanic)

Mówię to w niedzielę,

w pierwszy dzień września.

Początek szkoły.

Zrobiliście krzywdę mojej szkole rodzimej.

Tyle przeszczepów, operacji,

transfuzji, amputacji,

na żywym organizmie dziecka?

Za dużo na raz.

Za dużo!

Umrze taka szkoła!

A moja Pani Pietrzakowa

była nam matką i nauczycielką.

Była mądra, dobra i kochała nas.

Z mojej staruszki szkoły,

gdzie były ławki

z kałamarzem i stalówką

wyrośli inżynierowie, lekarze,

księża i ja,

bo w naszej szkole była Pani!

Ona ziemię rodzinną,

jak matkę kochać nas uczyła.

Modlę się za moją Panią

na cmentarzu w Rawie i gdzie indziej.

Bo Ojczyzna Moja to ta ziemia droga

Gdziem ujrzał słońce i uwierzył w Boga,

Gdzie ojciec, bracia i gdzie Matka miła

W polskiej mnie mowie pacierza uczyła. (M. Konopnicka)

Kocham Cię Polsko,

moja Matko Rodzona,

Tylko dlaczego w niej mówią,

że chłop z chłopem mogą mieć dzieci.

Obrzydliwe kłamstwo!

I to ma być zapisane prawem?

Biedne dzieci bez matki!

Ach, Ty trudna Polsko!

O, Matko, moja miła,

Coś mnie zbożami swoich pól,

Jak mlekiem wykarmiła (M. Konopnicka)

Bądź biedna, ale czysta! (por. J. Tuwim)

Pierwszy września roku pamiętnego,

to początek strasznej wojny światowej.

Wtedy nie rozpoczął się rok szkolny.

Bo wypełniły się dni

i przyszło zginąć latem

prosto do nieba czwórkami szli

żołnierze z Westerplatte…

a lato było piękne tego roku. (k. I Gałczyński )

Z lasu przybocznego,

Runęła szarża,

Jezu, Maryjo

Poszli…

I śmierć im stała. (por. K. Baczyński)

Podniesiemy, co runęło

w wojennej kurzawie,

zbudujemy zamek nowy

piękniejszy w Warszawie,

i jak z dawnych lat dzieciństwa,

będziemy słuchali,

twego dzwonka sygnaturki,

co Cię wiecznie chwali (J. Lechoń)

Podniesiemy ale…

Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy

Choć macie sami doskonalsze wznieść

Na nich się jeszcze święty ogień żarzy

I miłość ludzka stoi tam na straży

I Wy winniście im cześć. (L. Staff)

To dlaczego po świętych kamieniach Warszawy

chodzą procesje bez krzyża,

co wołają o wolność i tolerancję?

To tyle warta jest wolność?

Wolność Krzyżami się mierzy.

Idź do Palmir,

zatrzymaj się na Powązkach

Wołasz o tolerancje?

Idź do spowiedzi.

Usłyszysz:

Dziecko, ja Cię nie potępiam,

Idź do domu, umyj się

i więcej nie grzesz.

Tylko Bóg ma taką kulturę tolerancji,

Inni tylko grzech głaskają,

Wygłupiają się.

Tamtego września nie było dożynek,

Później partyzant dziewczynie swej śpiewał:

Dziś do Ciebie przyjść nie mogę…

W pole wyjdź pewnego razu

na snop żyta rękę włóż

i ucałuj jak kochanka,

ja żył będę w kłosach zbóż.

Rodzice, Nauczyciele, Katecheci, Księża!

Pora siać!

Macie tak piękne dzieci!

Macie tak zdolną młodzież!

Dzieciaki Kochane!

Poświęcę Wasze tornistry

i pomoce szkolne,

ale dlaczego tak rzadko

mówisz mamie, nauczycielowi, księdzu

dożynkowe – dziękuję?

Kiedy ostatni raz powiedziałeś mamie,

tacie – mamo, czemu się mażesz?

Tata, dlaczego się wnerwiasz?

Przecież Cię kocham!

Nie powiedziałeś

Dlatego nie ma dla kogo żyć,

W domu jest piekło,

w szkole czyściec,

a świat jest barbarzyński.

Od Żniwiarzy uczcie się dobroci:

Dziękuję Ci, kocham cię,

Szczęść Ci Boże!

Modlitwa, praca, chleb i nauka

kształtują osobowość człowieka.

Nauczyciele Czcigodni!

To dlaczego nie zaczynacie lekcji

od modlitwy

tylko od wychowania seksualnego?

Postępowi jesteście!

Więc wychowamy gejów i lesbijki,

bo wszystko inne

przeżyli już w szkole

i nie będą potrafili kochać

Taka cywilizacja zgnije,

bo jest cywilizacją śmierci.

Ci co zostaną,

wrócą do ojczystej kultury,

do tęsknoty za rodziną

za szkołą rodzoną, za domem.

Przyjdzie nowych ludzi plemię,

< span style="font-size: small;">jakich dotąd nie widziano (Z. Krasiński)

Kiedy?

Kiedy zmądrzejemy.

Łudzi się ksiądz.

Pytasz skąd mi ta wiara,

kto ją zrozumie, odczyta?

Najlepiej latem idź pośród żyta.

(Żniwiarze to wiedzą!)

Kiedy od traw i ponad kłosy,

ziemia uderzy w niebogłosy.

O, graj mi ziemio, organistko!

Zasłuchaj się…

I to wszystko. (K. Wierzyński)

Dożynki to tęsknota.

za chlebem, za domem, za Bogiem.

Odmawiam za Was

pacierz w samotności.

Nikt za mną nie powtarza

prośby ni wezwania.

Poplątało się nam białe z czerwonym

Jak powróz…

(J.K. Węgrzyn)

I ktoś go zaciska!

Politycy nie rozdrażniajcie nas.

Pozwólcie nam pracować uczciwie

i modlić się spokojnie.

Z Jasnej Góry widać całą Polskę.

Ach Ty trudna Polsko! (H. Sucharzewski)

Patrzę w stronę Łowicza

W niebiosów mych błękit przejrzysty,

I tam jest wszystko: I Bóg,

I Polska, i dom ojczysty (J. Tuwim)

Widzisz jakie to proste?

Wystarczy uwierzyć.

Żeby Bóg dał mi dożyć Polski,

Gdzie żniwa będą lekkie,

A ludzie będą lepsi.

Gdzie siewcy będą siać czyste ziarno,

a mama będzie dawać zdrowy chleb!

Gdzie Pani będzie uczyć w szkole

– mądrości i dobroci,

Gdzie będziesz ze mną mówił

pacierz w kościele.

Nie rzucim Ziemi skąd nasz ród…

Tak nam dopomóż Bóg! (M. Konopnicka )

Żebym doczekał takiej Ojczyzny,

żeby Prezydent obficie obdzielił wszystkich chlebem!

Żeby w Ojczyźnie mojej

nie było głodnych i bezdomnych.

Żeby chłopom uczciwie płacili

za chleb i za pracę.

Żeby w sejmie dzielili się chlebem jak ludzie,

żeby pobożni modlili się w Radiu Maryja,

żeby oświeceni przeprosili ciemnogród,

a mnie za to, że mi ubliżali.

Żeby Minister rządził,

tak jak orali rodacy,

bo serce Ojca by zapłakało,

gdybyś Ty rządził inacy.

Żeby Bóg wysłuchał modlitwy górali

na przednówku i zawsze:

Pobłogosław Boże

Z wysokiego nieba,

Co by naszej Polsce

Nie zabrakło chleba.

Nie zabrakło chleba,

Nie zabrakło gruli,

Ani też miłości

Do naszej Matuli.

Ludzie dożynkowi,

Niech się na Was napatrzę,

Bądźcie ludźmi dożynek,

Dzielmy się chlebem,

Dzielmy się niebem.

Matko Dożynkowa

zobacz,

jak piękne masz dzieci.

Opiekunko skowronków

i Jaskółek Matko!

Łowicka Księżno

i Polski Królowo

spraw, aby Polska

za Twa przyczyną

stała się jedną,

Świętą Rodziną.

Kochani moi,

Zmęczyłem Was jak w żniwa.

Czas powracać do domu.

Matko Boska Częstochowska,

zrób nam krzyżyk

na szczęśliwą drogę,

jak mama na dobranoc

i powiedz coś na ucho.

Mówię:

Nigdy jam Ciebie

Ludu nie rzuciła,

Nigdym od Ciebie

Nie odjęła lica.

Jam po dawnemu

Moc Twoja i siła.

Bogurodzica (M. Konopnicka)

Amen.

Dziękuję Wam za cierpliwość,

ale wobec Matki Dożynkowej,

wobec zgromadzonego tu Kościoła Żniwiarzy,

wobec Prezydenta RP,

powiedzcie głośno prawdę,

aby słyszeli ją w Warszawie i Brukseli:

Czy Wy jeszcze wierzycie w Boga

Ojca Wszechmogącego

Stworzyciela nieba i ziemi ?…

Tak, wierzymy!

Bóg zapłać!

Za to więcej Was kocham,

a wyznawanie tej wiary

niech będzie naszą chlubą,

W Chrystusie Jezusie

Panu naszym.

Amen.’’

Takich pasterzy nam potrzeba, a i wiara nie zaginie….

*****

Pod koniec Mszy św. słowa modlitwy wypowiedzieli Magdalena i Tomasz Obszańscy, starostowie tegorocznych dożynek. Główny celebrans poświęcił wieńce dożynkowe, odmówił modlitwę błogosławieństwa i dokonał pokropienia wodą święconą wiernych i wieńce na wałach jasnogórskich. Na zakończenie wszystkim zebranym podziękował bp Edward Białogłowski.


Poprzedni artykułKomunikat z posiedzenia Rady Krajowej NSZZ RI ,,Solidarność’’ z dnia 31 sierpnia 2013 roku
Następny artykułPrzemówienie Jerzego Chróścikowskiego, Przewodniczącego NSZZ RI ,,Solidarność'' na Jasnej Górze – 1.09.2013 r.
NSZZ RI „Solidarność” jest powołany do reprezentowania i obrony godności, praw, jedności zawodowej, interesów zawodowych rolników na poziomie krajowym i międzynarodowym zgodnie z ideami „Solidarności” oraz zasadami etyki chrześcijańskiej.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj