29 sierpnia br. mija 15. Rocznica śmierci śp. Henryka Bąka, wicemarszałka Sejmu RP I kadencji w latach 1991 – 1993. Z tej okazji 27.08.2013 r. organizowana jest w Sejmie konferencja poświęcona życiu i działalności tej wybitnej postaci.
Henryk Bąk urodził się 19 listopada 1930 w Lisowie k. Grójca. Jako uczeń LO członek ZMW RP Wici. W 1948 założyciel tajnej organizacji polityczno-wojskowej przemianowanej na Polską Szturmówkę Chłopską, w której skład wchodzili młodzi rolnicy z Grójecczyzny i studenci UW. 1 V 1952 aresztowany, torturowany w grójeckim UB, 15 VI 1953 skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie na karę śmierci, 15 IX 1953 zamienioną przez Najwyższy Sąd Wojskowy na karę dożywocia, więziony w ZK we Wronkach i Rawiczu, w wyniku amnestii w 1956 karę zmniejszono do 10 lat, 31 VII 1957 warunkowo zwolniony. W 1976 doradca prawny robotników z Ursusa, od 1977 wydawca pism niezależnych „Postęp” i „Rolnik Niezależny”, 10 IX 1978 współzałożyciel Tymczasowego Komitetu Niezależnego ZZ Rolników. Wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz., poddawany rewizjom, ukarany przez kolegium ds. wykroczeń za organizację spotkań NZZR.W VIII 1980 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej, od IX 1980 współorganizator Komitetu Założycielskiego NSZZ Rolników (od X NSZZ Rolników Solidarność Wiejska), autor statutu. 14 XII 1980 współorganizator I Ogólnopolskiego Zjazdu NSZZ Rolników Solidarność Wiejska w gmachu PW. Od 29 XII 1980 uczestnik strajku okupacyjnego rolników w Urzędzie Miasta i Gminy w Ustrzykach Dolnych, m.in. o rejestrację Solidarności Wiejskiej, członek Prezydium KS. Nie uznał wyników Zjazdu Zjednoczeniowego związków zawodowych rolników w Poznaniu (8-9 III 1981), doprowadził do rejestracji NSZZ Rolników Solidarność Wiejska bez wpisu w statucie o przewodniej roli PZPR (19 XI 1981). Od X 1980 w składzie Komisji Koordynacyjnej Budownictwa MKZ „S” Mazowsze, następnie ZR; w VI 1981 delegat (z Elektromontażu) na I WZD Regionu Mazowsze, członek ZR, delegat na I KZD.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, Załężu k. Rzeszowa i Uhercach, zwolniony w X 1982. Działacz podziemnej Solidarności Wiejskiej; współorganizator druku (z Tadeuszem Markiewiczem) chłopskich pism podziemnych, autor w tychże. W 1988 odtwarzał struktury PSL, od III redaktor „Gazety Ludowej”. W 1989 wiceprezes PSL tzw. wilanowskiego. Kandydat niezależny do Senatu z woj. radomskiego w wyborach parlamentarnych 4 VI 1989.
1991-1993 poseł RP z listy Komitetu Porozumienie Ludowe, wicemarszałek Sejmu. Od 1992 członek Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego oraz Związku Więźniów Politycznych Skazanych na Karę Śmierci.
Zmarł 29 sierpnia 1998 roku.
Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (2006).
