NSZZ RI „Solidarność” po raz kolejny wystąpił o powołanie Rady Rolniczego Dialogu Społecznego. Liczymy na uwzględnienie od wielu lat zgłaszanych przez nas propozycji w tej sprawie. Niezbędne jest przeprowadzenie procesu legislacyjnego do uchwalenia ustawy o Radzie Rolniczego Dialogu Społecznego. Oczekujemy również spotkania z Panem Ministrem Rolnictwa, deklarując przy tym pełną gotowość do konstruktywnej i partnerskiej współpracy na rzecz powołania Rady Rolniczego Dialogu Społecznego.
STANOWISKO sprawie potrzeby powołania Rady Rolniczego Dialogu Społecznego
Rolnicy i mieszkańcy wsi z nadzieją patrzą na przemiany w polskim rolnictwie i na obszarach wiejskich, będące efektem wdrażania przez rząd Prawa i Sprawiedliwości, począwszy od 2015 roku Programu Rolnego oraz na ostatnio wdrożone w 2018 roku, dynamiczne działania w ramach Planu dla Wsi.
Wprowadzenie tych zmian wspiera budowę systemu społecznej gospodarki rynkowej oraz otwiera przed mieszkańcami polskiej wsi perspektywę dalszego rozwoju, stabilizacji dochodów i uzyskania godnych warunków życia.
Ostatnie półrocze 2018 roku to okres wyjątkowo niekorzystny dla produkcji rolniczej i dochodów uzyskiwanych przez polskich rolników. Katastrofalna i długotrwała susza w skali całego kraju, nierozwiązany problem zatrzymania rozwoju afrykańskiego pomoru świń na coraz większym obszarze Polski, nadwyżki podaży owoców miękkich i jabłek, ograniczenia w eksporcie na tradycyjnych rynkach, destabilizowały rynek żywnościowy i podjętym działaniom zarzadzaniu kryzysowemu ze strony ministra rolnictwa i rozwoju wsi oraz ich wsparciu przez Rząd możliwe było ustabilizowanie rynku oraz rozpoczęcie tworzenia rozwiązań instytucjonalnych, które zapewnić powinny w 2019 roku poprawę warunków produkcji i dochodów rolników.
W podejmowanych przez administrację rządową działaniach niezbędne będzie pełniejsze uzgodnienie stanowisk uczestników tych procesów oraz ich wsparcie i współdziałanie ze strony partnerów społecznych- rolniczych związków zawodowych, związków producentów rolnych, organizacji przemysłu rolniczego ora izb rolniczych, w tych działaniach. Potrzebna jest wiarygodna reprezentacja rolników, która wypowiadałaby się na najważniejsze tematy dotyczące rolnictwa i kierunków jego rozwoju. Należy stworzyć formułę i miejsce, w którym wypracowane byłyby wspólne, kompromisowe stanowiska rolników, przedsiębiorców i administracji rządowej, niezbędne przy tworzeniu ustaw, rozporządzeń i formułowania kierunków rozwoju poszczególnych sektorów rolnych oraz stabilizacji rynków, programów społecznych. Postępująca na świecie globalizacja i konkurencja, wymusza zwiększenie dialogu społecznego rolników, przekonanych, że ich głos będzie dobrze słyszany i którzy byliby silnym partnerem dla Rządu RP w podejmowaniu decyzji strategicznych oraz rozwiązywaniu bieżących kryzysów.
Potrzebny jest dialog, ale też podejmowanie współodpowiedzialności za decyzje wszystkich partnerów w polskim rolnictwie i całym sektorze żywnościowym.
Szczególnym wyzwaniem jest tworzenie rozwiązań i kreowanie warunków rozwoju rolnictwa oraz obszarów wiejskich w nowym okresie programowania wspólnej polityki rolnej, która w coraz większym stopniu zależeć będzie od stanowisk UE. W większym stopniu należy dążyć do opracowania założeń dla suwerennej, narodowej polityki rolnej. Potrzebne jest wspólne stanowisko Rządu i Rady Rolniczego Dialogu Społecznego, trudne do stworzenia w obecnych warunkach rozdrobnienia i nie reprezentatywności organizacji rolniczych w Polsce. Należy dążyć do tego , aby wspólna polityka rolna po 2020 roku była polityką uzgadnianą z organizacjami rolniczymi, przemysłem rolniczym, tak, aby potem byłaby możliwa jej wspólna obrona stanowisk.
W tych warunkach uczestnicy Kongresu Polskiego Rolnictwa opowiadają się za jak najszybszym powołaniem ustawowym Rady Rolniczego Dialogu Społecznego, która powinna reprezentować największe organizacje rolnicze, powołane przez środowiska producentów rolnych i społeczności mieszkańców wsi polskiej. Rada wypowiadałaby się w najważniejszych kwestiach polityki rolnej i skutecznie wypracowywała uzgodnione stanowiska przy tworzeniu ustaw i rozporządzeń, niezbędnych do realizacji tej polityki. Miałaby także wpływ na określenie kierunków rozwoju poszczególnych branż sektora żywnościowego.
