Pasożytnicze roztocze to jedna z przyczyn wymierania kolonii pszczół miodnych. Naukowcy Zakażone przez roztocza czerwie pszczół produkują specjalne białka, które skłaniają dorosłe pszczoły do sprzątania ula, chroniąc tym samym zdrowych członków kolonii.
Varroa destructor to maleńki pajęczak, roztocze, które pasożytując na pszczołach miodnych i pszczołach wschodnich wywołuje u nich warrozę. Choroba ta rozwija się zarówno na czerwiu, jak i owadach dorosłych. Samice roztoczy żywią się hemolimfą (owadzim odpowiednikiem krwi) pszczół, poważnie je osłabiając i zmniejszając ich zdolność do zwalczania kolejnych zakażeń. Małe roztocza najczęściej przywlekają ze sobą do ula wirusy, zagrażające przetrwaniu osłabionej kolonii. Zaatakowane przez roztocza pszczele rodziny, bez ingerencji ze strony człowieka, giną po kilku latach.
U części pszczół ewoluje taktyka obronna. Jej przejawem są odruchy związane z higieną. Pszczoły posłuszne tym odruchom otwierają komórki woskowe, w których dojrzewają czerwie i wyrzucają te zakażone. Usuwając chore larwy jednocześnie oczyszczają ul z roztoczy, które mogłyby zakażać pozostałe, zdrowe larwy.
Ciała larw uszkodzonych przez pasożyta produkują więcej transglutaminazy (białka uczestniczącego m.in. w powstawaniu zakrzepów). Dorosłe osobniki właśnie tę zmianę potrafią wyczuć i na nią reagują.
źródło: ww.ppr.pl
